Op tal van Defensielocaties door het hele land wappert vandaag de regenboogvlag. Van bijvoorbeeld de Nederlandse Defensie Academie (NLDA) in Breda en het Marechausseehoofdkwartier in Den Haag, tot de marinehaven in Den Helder. Dit gebeurt vanwege de internationale Coming Out Day. Daarnaast vraagt Defensie zo aandacht voor inclusiviteit en diversiteit binnen en buiten de krijgsmacht.

Gelijke rechten

Vervolgens ging zij aan het ontbijt, samen met staatssecretaris Barbara Visser, Commandant der Strijdkrachten luitenant-admiraal Rob Bauer, zijn plaatsvervanger generaal-majoor Onno Eichelheim en de commandanten van de 4 krijgsmachtdelen. Dat was georganiseerd door de Stichting Homoseksualiteit en Krijgsmacht. Die zet zich onder meer in voor gelijke rechten voor LHBT-ers binnen Defensie en voor uitgezonden LHBT-ers en hun partners in het buitenland.

Bijleveld: “Ik ken teveel mensen die op straat soms de hand van hun partner loslaten, omdat het niet veilig voelt om affectie te tonen. Mensen die door allerlei signalen, opmerkingen, zogenaamd leuke grapjes, niet ‘uit de kast’ durven te komen. Dat moet anders. En daar kunnen we allemaal aan bijdragen. Vanuit onze pride community bij Defensie staan er boegbeelden op, helden en pioniers.”

Diversiteit vergroot operationele effectiviteit

Bij de NLDA gaan medewerkers en studenten de komende periode met elkaar in gesprek over onder meer inclusiviteit en diversiteit. Dit gebeurt met behulp van lesmateriaal, workshops en symposia. De NLDA vormt en bekwaamt officieren en managers van de toekomst.

“Als NLDA geloven wij dat een toekomstbestendige organisatie een inclusieve organisatie is, waarin ieders individuele kwaliteiten, talenten en ontwikkelmogelijkheden voorop staan”, als NLDA-commandant generaal-majoor Nico Geerts. “Aandacht voor diversiteit in de teams en op de werkvloer en onderling respect zijn cruciaal en ook onze kracht: verschillende zienswijzen, achtergronden en inzichten vergroten onze denkkracht en handelingsperspectieven en verhoogt onze operationele effectiviteit.”

Speech minister

Klik hier om de hele speech van de minister terug te lezen.

Tussen de uitgedoste vaartuigen op de roze gekleurde grachten van Amsterdam schitterde ook dit jaar weer onze eigen Defensieboot. Aan boord vierden zo’n 100 Defensiemedewerkers zaterdag de liefde, vrijheid en diversiteit. Een dag met een extra bijzonder tintje: het is dit jaar 45 jaar geleden dat het verbod op homoseksualiteit binnen Defensie werd opgeheven.

Een moment waar we ook nu met zijn allen nog best even bij stil mogen staan, vindt voorzitter van de Stichting Homoseksualiteit en de Krijgsmacht (SHK) Jaus Müller. Al jarenlang behartigt hij de belangen van LHBT+ binnen de organisatie. Dat Defensie dit jaar voor de 11e keer meevoer tijdens de Canal Parade is volgens hem absoluut een mooi signaal.

“We gedenken de tijden dat het verboden was om bij de krijgsmacht uit de kast te komen. We willen laten zien dat het nu wèl mogelijk is door zelf op de boot te staan en de vrijheid te vieren.”

Kers op de taart

45 jaar nadat het verbod op homoseksualiteit binnen defensie werd opgegeven, is homo nog altijd het meest gebruikte scheldwoord. Veteraan Jaus Müller (33) ‘Nederland moet het voor mij opnemen.’.

Het klinkt basaal: iedereen moet zichzelf kunnen zijn op zijn werk, ongeacht zijn geaardheid, zegt Jaus Müller (33). Maar zo vanzelfsprekend is dat nog niet bij defensie, weet de veteraan uit ervaring. Toen Müller zes jaar geleden in dienst trad bij de krijgsmacht, ging hij uit angst voor het oordeel van de anderen terug in de spreekwoordelijke kast. “Het is een masculiene omgeving en het stigma dat homo’s minder mannelijk zijn, heerst nog steeds.”

In 2014 werd de Amsterdammer voor het eerst uitgezonden, naar Mali. Daar deelde hij zijn kamer, zo groot als een zeecontainer, met een stereotype man: tatoeages, gespierd en kickbokser. “Het is onvermijdelijk om het ook over persoonlijke onderwerpen te hebben. Dat is logisch, althans: dat zou logisch moeten zijn.”

Müller liet echter weinig los over zijn privé­leven. “Niet omdat ik gekke of rare dingen uitspook. Of eigenlijk, wat is raar? Maar ik dacht dat mijn kameraad mijn geaardheid niet zou accepteren.” Pas toen hij rechtuit werd aangesproken op zijn afstandelijke gedrag, vertelde hij alles: over een lastige periode in zijn tienerjaren, over zijn coming-out en over de worstelingen die volgde. “Toen ontdekte ik dat het oké is om mezelf te zijn.” De reactie van zijn kamergenoot was volledig anders dan verwacht. “Ook ik had vooroordelen. Die bleken gelukkig misplaatst.”

Geen homofobie

Als voorzitter van de Stichting Homoseksualiteit en de Krijgsmacht (SHK) strijdt hij nu, samen met zeven anderen, voor meer acceptatie van lhbti+ rechten binnen de organisatie, en de stichting geldt als vraagbaak en geeft advies.

Wat moet er gebeuren? “De angst moet weg. Het moet duidelijker worden voor mensen binnen en buiten de organisatie dat iedereen die er fysiek toe in staat is, bij ons kan werken.” Müller kent verhalen van aspiranten die bewust hun geaardheid geheimhouden tot ze alle proeven van de opleiding hebben doorstaan. “Maar geaardheid is geen criterium. We houden dat helemaal niet bij.”

Ook moet het gedaan zijn met het scheldwoord ‘homo’. Het is zelden homofobie, het is erin geslopen, weet de veteraan. “Dat is misschien nog erger. Daarom stel ik de vraag: weet je wat het met iemand doet?” Het gaat vooral om die bewustwording. De militaire organisatie komt van ver en Nederland is nog lang niet. Bij Nederlandse Veteranendag zaterdag is dit jaar ook aandacht voor de rechten van de lhbti’ers binnen defensie.

In elke rang een voorbeeld

Ook als homoseksualiteit in het Nederlandse leger volledig geaccepteerd wordt, zijn er nog obstakels: op missies wordt vaak samengewerkt met andere Navo-landen. “Het is in het verleden voorgekomen dat het leger zweeg over iemands geaardheid om moeilijkheden met een partnerland te voorkomen.”

Müller heeft zoiets nog nooit meegemaakt, maar wel nagedacht over de situatie. “Ik vind dat Nederland het voor mij moet opnemen en zal principieel alsnog proberen openlijk op die positie te komen.”

De veteraan is een voorbeeld, dat wil hij ook zijn, maar hij blijft bescheiden. “Er zijn meer rolmodellen. Ik geloof dat we in elke laag – het blijft een hiërarchische organisatie – een voorbeeld moeten hebben. Het kan zelfs iemands positie versterken. Een commandant die uit de kast kwam kreeg bijvoorbeeld meer gezag, omdat zijn collega’s het een moedig besluit vonden.”

Had die openhartigheid ook negatief kunnen uitpakken? “Ja, dat kan. We zijn er nog niet, hè. Ik hoop dat de SHK ophoudt te bestaan, omdat die niet meer nodig is.” Al voegt hij eraan toe dat hij dat niet erg realistisch vindt.

 Bronl:

https://www.parool.nl/nederland/veteraan-jaus-muller-binnen-defensie-is-homo-nog-altijd-een-scheldwoord~b4422578/