Tussen de uitgedoste vaartuigen op de roze gekleurde grachten van Amsterdam schitterde ook dit jaar weer onze eigen Defensieboot. Aan boord vierden zo’n 100 Defensiemedewerkers zaterdag de liefde, vrijheid en diversiteit. Een dag met een extra bijzonder tintje: het is dit jaar 45 jaar geleden dat het verbod op homoseksualiteit binnen Defensie werd opgeheven.

Een moment waar we ook nu met zijn allen nog best even bij stil mogen staan, vindt voorzitter van de Stichting Homoseksualiteit en de Krijgsmacht (SHK) Jaus Müller. Al jarenlang behartigt hij de belangen van LHBT+ binnen de organisatie. Dat Defensie dit jaar voor de 11e keer meevoer tijdens de Canal Parade is volgens hem absoluut een mooi signaal.

“We gedenken de tijden dat het verboden was om bij de krijgsmacht uit de kast te komen. We willen laten zien dat het nu wèl mogelijk is door zelf op de boot te staan en de vrijheid te vieren.”

Kers op de taart

45 jaar nadat het verbod op homoseksualiteit binnen defensie werd opgegeven, is homo nog altijd het meest gebruikte scheldwoord. Veteraan Jaus Müller (33) ‘Nederland moet het voor mij opnemen.’.

Het klinkt basaal: iedereen moet zichzelf kunnen zijn op zijn werk, ongeacht zijn geaardheid, zegt Jaus Müller (33). Maar zo vanzelfsprekend is dat nog niet bij defensie, weet de veteraan uit ervaring. Toen Müller zes jaar geleden in dienst trad bij de krijgsmacht, ging hij uit angst voor het oordeel van de anderen terug in de spreekwoordelijke kast. “Het is een masculiene omgeving en het stigma dat homo’s minder mannelijk zijn, heerst nog steeds.”

In 2014 werd de Amsterdammer voor het eerst uitgezonden, naar Mali. Daar deelde hij zijn kamer, zo groot als een zeecontainer, met een stereotype man: tatoeages, gespierd en kickbokser. “Het is onvermijdelijk om het ook over persoonlijke onderwerpen te hebben. Dat is logisch, althans: dat zou logisch moeten zijn.”

Müller liet echter weinig los over zijn privé­leven. “Niet omdat ik gekke of rare dingen uitspook. Of eigenlijk, wat is raar? Maar ik dacht dat mijn kameraad mijn geaardheid niet zou accepteren.” Pas toen hij rechtuit werd aangesproken op zijn afstandelijke gedrag, vertelde hij alles: over een lastige periode in zijn tienerjaren, over zijn coming-out en over de worstelingen die volgde. “Toen ontdekte ik dat het oké is om mezelf te zijn.” De reactie van zijn kamergenoot was volledig anders dan verwacht. “Ook ik had vooroordelen. Die bleken gelukkig misplaatst.”

Geen homofobie

Als voorzitter van de Stichting Homoseksualiteit en de Krijgsmacht (SHK) strijdt hij nu, samen met zeven anderen, voor meer acceptatie van lhbti+ rechten binnen de organisatie, en de stichting geldt als vraagbaak en geeft advies.

Wat moet er gebeuren? “De angst moet weg. Het moet duidelijker worden voor mensen binnen en buiten de organisatie dat iedereen die er fysiek toe in staat is, bij ons kan werken.” Müller kent verhalen van aspiranten die bewust hun geaardheid geheimhouden tot ze alle proeven van de opleiding hebben doorstaan. “Maar geaardheid is geen criterium. We houden dat helemaal niet bij.”

Ook moet het gedaan zijn met het scheldwoord ‘homo’. Het is zelden homofobie, het is erin geslopen, weet de veteraan. “Dat is misschien nog erger. Daarom stel ik de vraag: weet je wat het met iemand doet?” Het gaat vooral om die bewustwording. De militaire organisatie komt van ver en Nederland is nog lang niet. Bij Nederlandse Veteranendag zaterdag is dit jaar ook aandacht voor de rechten van de lhbti’ers binnen defensie.

In elke rang een voorbeeld

Ook als homoseksualiteit in het Nederlandse leger volledig geaccepteerd wordt, zijn er nog obstakels: op missies wordt vaak samengewerkt met andere Navo-landen. “Het is in het verleden voorgekomen dat het leger zweeg over iemands geaardheid om moeilijkheden met een partnerland te voorkomen.”

Müller heeft zoiets nog nooit meegemaakt, maar wel nagedacht over de situatie. “Ik vind dat Nederland het voor mij moet opnemen en zal principieel alsnog proberen openlijk op die positie te komen.”

De veteraan is een voorbeeld, dat wil hij ook zijn, maar hij blijft bescheiden. “Er zijn meer rolmodellen. Ik geloof dat we in elke laag – het blijft een hiërarchische organisatie – een voorbeeld moeten hebben. Het kan zelfs iemands positie versterken. Een commandant die uit de kast kwam kreeg bijvoorbeeld meer gezag, omdat zijn collega’s het een moedig besluit vonden.”

Had die openhartigheid ook negatief kunnen uitpakken? “Ja, dat kan. We zijn er nog niet, hè. Ik hoop dat de SHK ophoudt te bestaan, omdat die niet meer nodig is.” Al voegt hij eraan toe dat hij dat niet erg realistisch vindt.

 Bronl:

https://www.parool.nl/nederland/veteraan-jaus-muller-binnen-defensie-is-homo-nog-altijd-een-scheldwoord~b4422578/

Op zaterdag 3 augustus a.s. vindt wederom de jaarlijkse Canal Parade van de Pride Amsterdam plaats. Defensie deelt dit jaar voor de 9e keer mee aan dit evenement. De organisatie is in handen van Divisie Personeel en Organisatie Defensie (DPOD) van het Defensie Ondersteuningscommando (DOSCO) en de Stichting Homoseksualiteit en Krijgsmacht (SHK).  

Met onze deelname onderstrepen we het belang van inclusiviteit bij Defensie. Medewerkers moeten zichzelf kunnen zijn in een veilige omgeving. Wij zijn een krijgsmacht voor iedereen en dat mogen we laten zien! De eerdere deelnames van de Defensieboot zijn uitermate succesvol geweest.

Het thema van de Canal Parade dit jaar is, “Remember the past, Create the future”  waarmee de Stonewall-rellen worden herdacht die 50 jaar geleden in New York uitbraken en een scheidslijn vormen in de geschiedenis van de LHBT-beweging. Een jaar later, in 1970,  werd in New York de eerste Pride Parade ter wereld gehouden. Tot 1974 was het verboden om bij de krijgsmacht uit de kast te komen. Dit zullen we dan ook duidelijk maken in de aankleding van onze boot.

De inschrijving voor dit jaar is geopend.  Werkt u voor defensie (militair of burger) dan kunt u zich nu inschrijven door een bericht te mailen naar defensieboot@mindef.nl .

Met vriendelijke groet,

De Commandogroep Canalparade