Considerans voor het toekennen van het sculptuur aan de Stichting Homoseksualiteit en Krijgsmacht.

De Stichting Homoseksualiteit en Krijgsmacht (SHK) is 30 jaar geleden opgericht, op 5 februari 1987 door Kolonel Abel van Weerd. Een man die zijn nek uitstak en vond dat homoseksualiteit en het “zijn van militair” prima was te verenigen. De oprichting van de SHK was een unicum in de wereld.

Door de oprichting van de SHK werd het ministerie van Defensie gedwongen aandacht te geven aan de positie van de LHBT-er in de krijgsmacht. De SHK signaleerde misstanden, discriminatie, problemen en kaartte deze aan. Dat was belangrijk: onzichtbaar gebeurden immers zaken die niet door de beugel konden. De grote verdienste van de SHK was dan ook dat homoseksualiteit binnen de krijgsmacht zichtbaar werd, waarmee de dialoog ontstond over een volwaardige plek van de LHBT-er in de krijgsmacht.

Voor de sociale acceptatie, gelijkheid en evenredige arbeidsparticipatie van de LHBT-er heeft de SHK in de afgelopen dertig jaar die dialoog op vele verschillende manieren gevoerd. Door gevraagd en ongevraagd te adviseren, door collega’s hulp te verlenen en door tal van activiteiten te organiseren met als uitgangspunt de zichtbaarheid van de LHBT-er binnen en buiten Defensie. De rol van de SHK was niet altijd makkelijk. Vanuit een hoofdzakelijk activistische stichting bij de oprichting, moest daarna de balans worden gevonden tussen strijd en verbinding, slachtofferschap en kracht, uitzondering en opgaan in het geheel.

Met het werk voor en achter de schermen zijn de resultaten of effecten van het werk van de SHK niet altijd meetbaar. Natuurlijk is de SHK is direct zichtbaar door deelname aan activiteiten, het leveren van bijdragen aan bijeenkomsten en het geven van adviezen. Maar de kracht van de SHK zit juist in het minder tastbare: het effect dat de SHK heeft op onze mensen, op collega’s, die voor dilemma’s staan, die worstelen, die een balans zoeken tussen het aanpassen aan het team en het kunnen laten zien wie zij echt zijn. Ook het effect op de heteroseksuele collega’s en de commandanten is van onschatbare waarde. Het steeds zorgvuldig voeren van de dialoog maakt een ieder bewust dat een veilige werkomgeving niet altijd vanzelfsprekend is.

Door de activiteiten van de SHK is het ministerie van Defensie dan ook beslist “inclusiever” geworden. Heel veel collega’s kunnen zijn wie ze zijn, voor en achter de schermen. Individuen, teams, eenheden, commandanten en beleidsmakers kunnen terecht bij de SHK voor advies en samenwerking. De SHK bouwt daarmee bruggen, binnen en tot ver buiten de organisatie. Een voorbeeld van zo’n “brug” is de bijdrage die de SHK op Amerikaans verzoek heeft geleverd aan de commissie Rand die was belast met het afschaffen van het ‘Don’t Ask, Don’t Tell’-beleid.

En dan naar het heden: het vinden van de juiste toon en balans is vandaag de dag eigenlijk alleen maar moeilijker geworden. Menig collega binnen Defensie vraagt zich immers af wat nu nog eigenlijk de uitdagingen zijn. Het recent uitgevoerd onderzoek naar de beleving van minderheden bij defensie, laat echter zien dat de SHK nog steeds hard nodig is.

Het uiteindelijke doel van de SHK was en is nog steeds om zichzelf op te heffen. Daar is de tijd echter nog niet rijp voor. De bestuursleden en de netwerkers van de SHK hebben zich altijd met veel energie en positiviteit ingezet. Met dezelfde energie, vanuit volle overtuiging en innerlijke drang, staat de SHK ook vandaag en morgen onverkort voor haar taak. De SHK is een vitale stichting waar voor jong en oud, voor alle seksuele voorkeuren en identiteiten, voor burgermedewerkers en militairen een plek is. Als bestuurslid, netwerker, sympathisant of deelnemer aan een activiteit.

Beschouw deze sculptuur als een hart onder de riem van de netwerkers, die vaak als de enige zichtbare en actieve LHBT-er op een kazerne hun best doen om het leefklimaat voor de collega’s te verbeteren. Laat het ook een oproep zijn naar collega’s die zich bewust zijn van de strijd die sommigen nog voeren om te kunnen zijn wie ze echt zijn. En laat het vooral een krachtig symbool zijn voor alle LHBT-collega’s binnen Defensie: dat we als organisatie blij zijn dat je er bent, dat je jezelf kan zijn en dat dit vanzelfsprekend moet zijn.

Zaterdag 5 augustus 2017 heeft Defensie voor de 7e keer met een eigen boot deelgenomen aan de Canalparade. Maar liefst 120 militairen en burgers van defensie, waaronder de (demissionair) Minister van Defensie Hennis-Plasschaert en de Secretaris Generaal Geerts, namen deel. De deelname dient onder andere de zichtbaarheid van jezelf kunnen zijn bij Defensie. "Onze vrijheid begint bij die van een ander" stond toepasselijk in regenboogkleuren op de shirts van de burgers. De defensieboot kon weer op een enorm enthousiast onthaal van de vele duizenden toeschouwers aan de kant rekenen. Ook was er veel aandacht van de pers. De minister gaf aan dat het belang van "zijn wie je bent" niet genoeg onderstreept kan worden. Zij laat dit met veel plezier zien door haar deelname aan de Canalparade.

Kolonel Sandra Keijer: Het nieuws dat Trump transgender personen wil weren uit het Amerikaanse leger, heeft er flink ingehakt bij de Stichting Homoseksualiteit & Krijgsmacht (SHK). „We leven mee met de andere kant van de oceaan en houden ons hart vast voor wat er gaat gebeuren." 

 Lees het hele artikel:

https://www.metronieuws.nl/nieuws/binnenland/2017/07/transgenders-zijn-van-harte-welkom-in-ons-leger